Deze bijzondere tijd voelt heel dubbel! Ik ervaar beperkingen maar vind het ook heel mooi om te ervaren dat er ruimte ontstaat om veel meer ons eigen ritme te ontwikkelen zoals dat precies bij ons past.

Zo begonnen we de eerste dagen elke ochtend met de lessen voor de kinderen en pas als we klaar waren gingen we lekker naar buiten.

Afgelopen donderdag zijn we juist heel vroeg naar de duinen gegaan: om te voorkomen dat we teveel met andere mensen in contact zouden komen. Het was er heerlijk rustig en het voelde heel vrij om op een “gewone donderdagochtend” zomaar door de duinen te struinen… 

En dan ook weer prachtig om te zien dat zodra we ’s middags weer thuis waren de kinderen gelijk (vrijwillig!) aan het schoolwerk begonnen 😊.

Het is dus zoeken naar balans: wanneer en hoe plan ik tijd voor mezelf? Hoe zorg ik goed voor mijzelf, juist in deze heftige periode? Wanneer maak ik ruimte voor nieuwe ideeën en plannen voor andere inkomstenstromen? Of gewoon om even een boekje te lezen, alleen te wandelen of wat te studeren?

Terwijl ondertussen mijn kinderen om aandacht vragen en mijn man ook zijn plannen voor die dag gedaan wil krijgen!

We zijn op dit moment allebei thuis (de praktijk is gesloten): dus in mijn hoofd is er een heleboel tijd om al die TO DO lijstjes die we hebben af te maken: maar waarom lukt dat dan niet?

Wat mij helpt is om dankbaarheid te tonen voor alle nieuwe ruimte die ontstaat. En alle tijd die we als gezin met elkaar doorbrengen (3). Maar ondertussen is het zoeken naar de juiste balans!